Storm en regen

De veertiende dauwtrapwandeling is volbracht door 40 stoere wandelaars. Tijdens de koffie/thee met een plak cake, gebakken door onze enige echte Jantien, in de schuur van Wendy en Kees Vlaar, kletterde de regen op het dak. Daarom vertelde Kees eerst over zijn bedrijf. Zesendertig hectaren tulpenbollen, dat doet hij samen met zijn vrouw Wendy, broer Maarten, zoon Jeroen en indien nodig nog met andere familieleden en seizoenarbeiders. Kees vertelde over het proces van planten, rooien, drogen, sorteren en leveren van de bollen. Het is eigenlijk zo dat je elke keer op het juiste moment de tulpenbol die verzorging geeft, die nodig is voor een optimale kwaliteit. Zij hebben ook nog een hectare pioenen, die net allemaal waren gesneden.

Toen de regen buiten minder werd, was het tijd om op stap te gaan. Met regen en wind in de rug liepen we over de spoorlijn naar de Broerdijk. De eerste rit van de stoomtram was in 1887, het traject is 20 km lang en er zijn 9 stations. Omstreeks 1936 stopte de tram met het vervoer van passagiers. Tot 1966 vond alleen nog goederenvervoer plaats, met uitzondering van de oorlogsjaren; toen mochten er mensen met de tram meerijden. Op 23 mei 1968 was de eerste museum-stoomtram een feit.

Bij de Broerdijk aangekomen konden de wandelaars even schuilen bij een schuur van de fam. Karsten en luisteren naar de historie van dit gebied. De Broederdijk werd door de monniken aangelegd als waterkering. Dit gaf de burgers van de omliggende dorpen de mogelijkheid om met droge voeten “ter kerke” te gaan. Aan de zuidzijde, richting de huidige stationsbuurt, stond eens een klooster. Tijdens werkzaamheden t.b.v. de ruilverkaveling kwamen de resten daarvan naar boven.
We gingen weer verder, nu tegenwind, richting Oosterstraat. Eerst was er nog gras, daarna ging de route over het pad door het bloemkoolland. Dat was zo pruttig en dusdanig onbegaanbaar dat geregeld was dat Klaas Burrei en Jesper Vlaar met trekker en wagen de dauwtrappers tegemoet kwamen. Alle wandelaars konden plaatsnemen op de hooibalen, die daarvoor op de wagen lagen. Zo reden zij ons veilig naar de Oosterstraat.

Bij Kees en Wendy Vlaar aangekomen waren er heerlijke broodjes met zelfs traditiegetrouw de kroket, verzorgd door Jantien en Bob. Het was een bijzondere en enerverende wandeling. Iedereen die hieraan heeft meegewerkt, hartelijk dank.