Juli 2021

We gaan weer een beetje naar het ‘normale’ leven en hopen dat het zo blijft. Het bestuur heeft weer een keer fysiek vergaderd. Dat ging voornamelijk over de Kroniek 2021.
Bij ons kwam het idee om elke keer aandacht te besteden aan een vergeten voorwerp. Dat kwam naar voren bij mij toen een nicht uit Australië op bezoek was. Zij vroeg aan mij wat dat kleine houten voetenbankje of krukje was. “Dat is een stoof” was het antwoord en ik vertelde over het gebruik daarvan.  Ze was stomverbaasd, nooit gezien of van gehoord. Het is in Australië dan ook nooit echt koud. Zij was nog maar 3 jaar toen het gezin met de Johan van Oldenbarnevelt de grote verre reis ondernam. Dus hierbij een oproep aan onze leden: schrijf eens een verhaaltje over zo’n voorwerp, waar misschien wel een dierbare herinnering aanzit.

Om u enthousiast te maken, hier een verhaaltje over de (bak)aker. Een aker is een kleine zinken emmer met een oog aan het hengsel, waar een lange ketting aanzit. Die aker gebruikte je om water te scheppen uit de regenwaterbak. De emmer was niet zo groot, want hij moest door de ronde opening van de bak passen. De regenbak van ons was ongeveer een meter hoog en +80 cm bij 80 cm in het vierkant. In de grond was hij groter. Het regenwater van het pannendak van de achterboet kwam via een afvoerpijp onder het straatje door in een bak met grind. Die grindbak diende als een soort filter en met een pijpje stroomde het water in de regenbak. Eens per jaar werd die grindbak schoongemaakt. Dan stond je er versteld van hoeveel vuil er in de grindbak was terechtgekomen.
Als je ging waterscheppen moest je wel de ketting stevig vasthouden, anders lag de aker in de bak. Met een hele lange krooshark kon vader dan de aker weer omhoog vissen. Was de waterschepklus klaar, dan deed je het deksel dicht, soms met een pen in een slot voor de veiligheid. De ketting ging in de aker en deze werd op z’n kop op het deksel gezet.
Toen er nog geen waterleiding was, werd het bakwater gebruikt voor koken, drinken en wassen. Mijn schoonmoeder deed nog heel lang de was en de ramen met het zachte regenwater. Leidingwater bevatte veel meer kalk.
In de oorlog was het waterleidingnet onbetrouwbaar. Dan was de regenbak weer heel populair. Wanneer er Duitse soldaten hun bivak opsloegen op het erf, dan eisten zij als eerste het recht van waterscheppen. Als in de droge tijd de bak dan bijna ‘leeg’ was, was slootwater voor alles wat niet met koken en drinken te maken had de oplossing.

Met spanning wacht ik op uw verhaal.

U kunt lid worden van de vereniging. Aanmelden kan via het emailadres of bij de voorzitter Lou Klaver, 0229-591290. Kosten Kroniek + lidmaatschap €18.
Bezoek eens onze website www.lijnendoordetijd.nl
E-mailadres: info@lijnendoordetijd.nl